Άξονες παράλληλης ανάγνωσης
- Η αποστολή του ποιητή στον κόσμο, η κοινωνική συνείδηση που εκφράζεται με οξύ και διαβρωτικό τρόπο .
- η παράσταση του ποιητή ή της ποίησης ως πουλί
- τα χρώματα που φασματοποιούν τον κόσμο
- η επώδυνη αίσθηση της ζωής
- η πορεία από το εγώ στο καθολικό
- η χρήση της φαντασίας , όχι με το σχήμα του υπερβολικού που φτάνει στην απιθανότητα, αλλά με το σχήμα του παραλόγου , που είναι έκφραση του αληθινού μέσα σε ασυνήθιστο σχήμα
Μίλτου Σαχτούρη
Η ιστορία ενός παιδιού
Χρόνια
ο ουρανός
ήτανε ένα δύσκολο χαρτί
κρυμμένο
μες στην τσέπη μου
και μες στον κήπο μου
φύτρωνε όλη τη μέρα
αίμα
γιατί βροχή πέφταν οι πέτρες απ’ τον άλλο
ουρανό
τσακίζοντας
κρέατα και κόκαλα
Έτσι
σαν ήρθε η Ανάσταση
ντυμένος μαύρα
μ’ ένα κόκκινο κερί
βγήκα
τρελός
στους δρόμους
ήμουνα ένα κίτρινο
πουλί
σαν κι αυτά που
ζωγράφιζε
ο Modigliani
ποτέ μου
ποτέ μου
δεν είχα γεννηθεί
Ο
ποιητής
Τον
πήρανε τα νερά
τον κουβαλάνε
οι
σάρκες μουσκέψανε
έτοιμες
να διαλύσουν
η φωνή
του μόλις σηκώνει μικρές δίνες
Μόνος
κι ένα
πουλί λευκό
γαντζωμένο
επίμονα στο στήθος
έξω από
τα νερά και την αίγλη του βυθού
περιμένει
στο
χείλος του καταρράκτη
ψηλά να
τον σηκώσει
απ΄τις μασχάλες
στον
ουρανό
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου