Ποιήματα για παράλληλη ανάγνωση με τα " Αντικλείδια " του Γ.Παυλόπουλου

Ν. Δ. ΚΑΡΟΥΖΟΣ

Η ποίηση

Κάτι παράξενο συμβαίνει, στο δωμάτιό μου

 σαν πέσει η νύχτα.

Ένα πουλί ολάξαφνο

με φτερουγίσματα που μαχαιρώνουν τον αέρα

 εισορμά κι υστέρα πάλι ησυχία επικρατεί,

Ποτέ μου δεν ετόλμησα το φως ν ΄ανοίξω

και πάντα λέω τί νά ναι το ολάξαφνο πουλί

τι πτέρωμα να έχει πώς άραγε να συγκινεί η μορφή του...

Πάντως όταν ξυπνώ με της αυγής το σκούντημα

δεν είμαι παρά μόνος στο δωμάτιο

σωματικά στερεωμένος απ τον ύπνο

πιο γνώριμος του θανάτου από χτες

ενώ η ψυχή προσμένει

το καινούργιο μήνυμα του ήλιου

όπως πάντα.

Όμως

τί νά ναι το πουλί που ξαφνικά

σαν ερχομός πνοής μέσα στο πνεύμα

 σφάζει την ησυχία του δωματίου μου

και το αισθάνομαι κοντά μου;

Ποτέ νομίζω δε θα μάθω

κι ίσως να είναι το πουλί αυτό, όλο το μυστικό εδώ πέρα.

Παντελής  Μπουκάλας

Ενδεχομένως

Τι στα κομμάτια η ποίηση.

Χρώμα στο χρόνο.

Ναι στο μηδέν – εύκολο αυτό

Μη και δεν

Δυο αρνήσεις μια κατάφαση

Κι ας πάνε να κόψουν το λαιμό τους

Οι ετυμολόγοι.

Στο άγριο, ηνίο.

Υνίο του έρημου.

Στο τίποτε πόρος.

Α, ωραίες πολύ μες στο θάνατό τους

Οι αντάρτισσες λέξεις.

Τι στα κομμάτια η ποίηση.

Κομμάτια.

Τα κομμάτια σου.

Εσύ τα κομμάτια σου η ποίηση.

Κι αυτό το διαρκώς ανέγγιχτο

Όπου μαθητεύεις

Και σε κινεί να ξανασμίξεις με τον κόσμο,

Μήπως εκεί…

Π. Μπουκάλας, Σήματα λυγρά, 2000, εκδ. Άγρα

(υνί, υνίο = το αιχμηρό, σιδερένιο άκρο του αρότρου που ανασκάπτει τη γη )