Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

"ζωγραφία λαλούσα"



Καύσωνας στην πόλη, κι εμείς εδώ...
Πώς να παρηγορηθούμε για τις θάλασσες που αφήσαμε μακριά μας;



Η ποίηση είναι ίσως είναι μια κάποια λύσις...



ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΜΠΟΥΔΗ

Η Παυλίνα Παμπούδη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (Ιστορία – Αρχαιολογία) και παρακολούθησε μαθήματα Μαθηματικών στη Φυσικομαθηματική Σχολή και ζωγραφικής στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, καθώς και στο κολέγιο Byahm Shοw του Λονδίνου. Εργάστηκε σαν κειμενογράφος στη διαφήμιση. Σήμερα εργάζεται σαν editor στον εκδοτικό οίκο «Printa - Ροές». Τα τελευταία δύο χρόνια περίπου έχει κάνει δύο δίσκους με το συνθέτη Τάσο Ιωαννίδη και ετοιμάζουν μαζί άλλες τρεις δουλειές με παιδικά τραγούδια. Τραγούδια τους έχουν ερμηνεύσει, μεταξύ άλλων, η Ελένη Βιτάλη, ο Παντελής Θαλασσινός, η Γλυκερία, η Φωτεινή Δάρρα.

Επίσης να σημειώσουμε πως η Παυλίνα Παμπούδη είναι και πολύ καλή ζωγράφος  «Η ζωγραφική είναι ποίηση σιωπώσα η δε ποίηση  ζωγραφία λαλούσα», είχε πει ο Σιμωνίδης ο Κείος,  τονίζοντας τη σχέση αλλά και το ασύμπτωτο των δυο τεχνών...
Έκανε  έκθεση ζωγραφικής , με θέμα,


52 άγραφα παραμύθια 

  52 ζωγραφιές από ιστορίες που δεν έχουν γραφτεί, 52 χρωματιστές μαρτυρίες για σκοτεινά μη γεγονότα και 52 σκηνές και σκηνικά από καταστάσεις που (ίσως) δεν έχουν υπάρξει ποτέ συνέθεσαν την έκθεση ζωγραφικής της


ΕΡΓΑ
 Ποίηση
 Σχεδόν χωρίς προοπτική δυστυχήματος, Ίκαρος, 1971
Τα μωρά των αγγέλων, άσπρα και τυφλά, Ερμείας, 1974
Αυτός Εγώ, Τραμ, Θεσσαλονίκη 1977, Β΄ έκδοση Εγνατία-Τραμ, Θεσσαλονίκη, 1980
Καρτ ποστάλ, Εγνατία-Τραμ, Θεσσαλονίκη, 1980
Το μάτι της μύγας, Κέδρος, 1983
Μαύρο του πράσινου (Επιλογή από τις συλλογές του ’71 και του ’74), Νεφέλη, 1984
Ο Ένοικος, Κέδρος, 1989, 1999
Ιστορία μιας ώρας σε πτυσσόμενο χρόνο, Libro, 1993
Ο Λεπτουργός, Κέδρος, 1997,
Το Μαύρο Άλμπουμ, Κέδρος, 1999
Ποιήματα 71-93, Κέδρος 2001
Το Ημερολόγιο του Διπλού Χρόνου, Κέδρος 2005
Τιμαλφή, (Μικρό Ανθολόγιο με CD) Ροές, 2007
Τα Χίλια Φύλλα, Κέδρος 2009
Το σπίτι στους 40 δρόμους , 2011
 
Πεζά
 Μύθοι, Κέδρος 2001
Χάρτινη Ζωή Ροές, 2003
Πρώτη Ύλη Ροές, 2004
 
Δήθεν για παιδιά:
 
 Δώδεκα κάπως περίεργα παραμύθια, Ερμείας 1975. Β΄ Έκδοση (συμπληρωμένη): Δεκαπεντέμισι κάπως περίεργα παραμύθια, Κέδρος, 1981, Πατάκης 1999, Κέδρος, 2002
Το φανταστικό τσίρκο, Οδυσσέας, 1980. Garzanti, 1981 (ιταλικά), Α.Vallardi, 1989 (ισπανικά, καταλωνικά, εβραϊκά).
Ο Σιγανός που μιλάει με τα πράγματα (νουβέλα), Νεφέλη, 1981. Πατάκης, 1998
Με το Άλφα και το Βήτα, Κέδρος, 1982
Με το Ένα και το Δύο, Κέδρος, 1984,
Η κόκκινη ιστορία, Η μπλε ιστορία, Η κίτρινη ιστορία, Η πράσινη ιστορία, (4 μικρά βιβλία), Libro, 1987
Ο Αποστόλης και η Αναμπέλλα, Libro, 1988
Ο βασιλιάς Βρασίδας ο Β΄, Libro, 1988
Η δεσποινίς Δέσποινα και ο Δράκος, Libro, 1988
Ο γαλατάς και η γοργόνα, Libro, 1988
Το ποντικοβιβλίο, Κέδρος, 1989
Το γατοβιβλίο, Κέδρος, 1989
Το σκυλοβιβλίο, Κέδρος,1989
Ημερολόγιο μόνο για καλές μέρες, Libro, 1992
24 Παραμύθια για γέλια και για γράμματα, Libro, 1993, Ροές 2004
Γατολόγιο, Libro, 1994, Ροές 2003
Η καφέ ιστορία, Η μαύρη ιστορία, Libro, 1994
Η μωβ ιστορία, Η χρυσή ιστορία, Η γκρι ιστορία, Η πορτοκαλιά ιστορία, Η άσπρη ιστορία,
Η πολύχρωμη ιστορία, (6 μικρά βιβλία) Libro 1999
Να ’χαμε και τι να ’χαμε (βιβλίο και CD) Έκδοση Υπουργείου Παιδείας, 1999
Παραμυθοτράγουδα και καληνύχτες, Πατάκης, 2000
Τα 24 παράξενα ζώα του Αλφάβητου, Κέδρος, 2001
Ένα όνομα, μια ιστορία (10 μικρά βιβλία) Πατάκης 2002
Σκυλολόγιο Ροές, 2003
Μέρλιν και Ντολτσέτα Ροές, 2004
Τρελαμένα παραμύθια Ροές 2005

Δισκογραφία
 Οι Έξι Μέρες (Μουσική, τραγούδι Αρλέτα), LYRA, 1970, 2007
Με το ένα και το δύο (Μουσική Πέτρος Δουρδουμπάκης, Κέδρος 1982)
Μελωδόνια (Μουσική Πέτρος Περάκης, τραγούδι Σπ. Σακκάς) ΣΕΙΡΙΟΣ 1986
Λάχανα και Χάχανα/ η προπαίδεια σε τραγούδια (Μουσική Τάσος Ιωαννίδης, τραγούδι χορωδία των Αρσακείων, Γλυκερία, Ελένη Βιτάλη) LEGEND 2009
Λάχανα και Χάχανα / Εδώ Νηπιαγωγείο (Μουσική Τ. Ιωαννίδης, τραγούδι παιδική χορωδία Σπ. Λάμπρου, Φωτεινή Δάρρα, Παντελής Θαλασσινός.) LEGEND 2010


ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟΥΣ 40 ΔΡΟΜΟΥΣ

Σε αυτό το  βιβλίο  της η Παυλίνα Παμπούδη δίνει ποιητικά την αυτοβιογραφία της, αναφερόμενη στους "πεζούς" χώρους που σηματοδότησαν  την ως τώρα ζωή της: συνθέτει μια ολοκληρωμένη  ιστορία, με σχόλια και "διαλόγους" ανάμεσα σε δρόμους,  δωμάτια, έπιπλα, αντικείμενα , στοιχειωμένα στη μνήμη και στη ζωή της, συνομιλεί ζωντανά με συγγενικά πρόσωπα (και πράγματα) που βρίσκονται ακόμα δίπλα της ή έχουν περάσει ήδη σε άλλη διάσταση. Και βρίσκει την αόρατη γέφυρα που συνδέει αδιάρρηκτα και αδιάλειπτα , το χρόνο, τους  ανθρώπους, τους τόπους, τις σχέσεις.
Το βιβλίο έχει σπονδυλωτή ποιητική αφήγηση .Η νοσταλγική –μεταφυσική σχεδόν– παρατήρηση διατυπώνεται με λακωνική ελλειπτικότητα, στον ορίζοντα του στοιχειώδους. Ο στίχος είναι αφαιρετικός, κάποτε μονολεκτικός, με καλή αίσθηση του ρυθμού και αβίαστη ποιητικότητα. «Την πρωτοκαθεδρία έχει η μνήμη· ο ποιητικός λόγος στρέφεται προς τα πίσω και προς τα μέσα, απευθύνεται στο παρελθόν και ανήκει στην επικράτειά του. Αυτό που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η μέθοδος της Παμπούδη: σαν να «κυκλώνει σημεία σε παλίμψηστο χάρτη», το ποιητικό εγώ περιηγείται στην οικιακή γεωγραφία, επισκέπτεται δωμάτια, συνομιλεί μαζί τους και με ό,τι περιέχουν. Οι κάποτε κατοικημένοι χώροι ζωντανεύουν και η αφήγηση, σαν παραμύθι, μας αποκαλύπτει τους αρμούς και τα θεμέλιά της», διαβάζουμε στην κριτική του περιοδικού  ΔΙΑΒΑΖΩ

Κάποια ποιήματά της που ξεχώρισα:

ΠΟΡΤΑ

  Στο υπέρθυρο οι αριθμοί Αναβοσβήνοντας 4 1 11 115 20 260)

-Σε ξέρω; Ρώτησα την πόρτα

-Είμαι η είσοδος
Για όλες τις εξόδους
 Διάφανη τις νύχτες ασφαλείας το πρωί
Απότο άνοιγμα μου και το κλείσιμο είδες το βάλτο
Τους επισκέπτες το δυστύχημα το χάος έρωτα ή τη μεγάλη άρκτο
Έλα
-Δεν έφυγα ποτέ
-Το ξέρω
Τώρα όμως θα γυρίσεις Απ' την άλλη

Να σπάσεις το λουκέτο  Ν΄ασπαστείς την αλυσίδα

Είναι  απλό είπε η πόρτα

Πρώτα θα καθαρίσεις το χερούλι
Θα κρατήσεις όλα τα αποτυπώματα

Έλα

Να, σ΄άνοιξα

Προχώρα


ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ

(Λάμπα Κάποτε
Στο παιδικό δωμάτιο
 Κάτωχρη τώρα)

-Γεια σου
Σφαίρα κρυστάλλινη
Τι έδειξες από το μέλλον
 Και σε κρεμάσανε εδώ;

(Καμιά απάντηση

Βρίσκω το διακόπτη Ανασταίνεται για μια στιγμή Αιφνιδιάζεται
 Τσιρίζει
Τα εβδομήντα πέντε της κεριά Σβήνει ξανά μεμιάς χωρίς ευχή

Πάλι ημίφως

Προχωρώ)



 Οικογενειακό άλμπουμ

(Πολύ έχουν γεράσει οι  φωτογραφίες τους
Ή έχω πάρει φως εγώ
Ή βρίσκομαι
Στο σκοτεινό θάλαμο ακόμα
Κοιτάζοντας με μάτια ροζ
Πότε θ' αρχίσει το Άλλο να εμφανίζεται)

(Στη μια
 Εκδρομείς
Καμένοι από δυνατή μαυρόασπρη λιακάδα
Χαμόγελα αγκύλες
 Παρενθέσεις στην ανυπαρξία)

-Γεια σας θείοι και θείες
 Δεν σας γνώρισα
 Τι κάνετε;

-Αιώνιοι παραθεριστές σε τόπο αναψύξεως...
 Για λίγο ακόμα αποτυπωμένοι
Στο απόλυτο κενό
 Γωνία
Καβάφη και Κρυστάλλη (ποιητική αδεία)
Στην όποια δόξα τους
 Εξισωμένοι όλοι μας

(…..)

Γραφείο

-Γεια σου γραφείο

Δίχως ρόδες όχημα
Πόσο πολλές διαδρομές
Πενήντα δύο σπίτια εκατό δωμάτια
Σκαρί γερό
Γέρικο κακοπαθημένο
Κουβάλησες αποσκευές εφτά ανθρώπων
Τρεις γενιές

-Σαράκι μέσα μου οι λογαριασμοί του Μωυσή
 Οι πάντα λάθος
Ογδόντα χρόνια πάνω μου το βάρος
 Των αδιάβαστων
 Βιβλίων της Κλεάνθης

Αν με καλοκοιτάξεις
 Θα δεις λεκέδες
Απ' τους χημικούς τύπους του Παύλου
 Θα δεις
Φύλλα και ζουζουνάκια
Γύρω μου να πετάνε
Οι σημειώσεις του Αντώνη

Μα Τι εστί φιλία; Τι θα θέλατε να είσθε; Εκείνα τα Μικρά τα Μυστικά
 Της ΔιαπλασοπούλαςΈλλης
Εκείνα
Όχι πια
Δεν διακρίνονται
-Και τούτα τα ξεγδάρματα κι οι χαρακιές;
-Απ' τα δελτάρια προς τη Μακρόνησο
 Που η Ηρώ έγραψε δύσκολα

-Μες στα συρτάρια σου
Μικρή
Έκρυβα τα ερωτικά μου γράμματα
 -Ναι
Μ' άρεσε ξέρεις
Σα να γινόμουν πάλι δέντρο με πουλιά Πού είναι τώρα;

-Παντού
Τα έσκισα νομίζω

-Τώρα πια δεν κλειδώνουν τα συρτάρια μου
Έγιναν κρύπτες
Όλο παράξενα κτερίσματα:

Ένα κουβάρι σπάγκος χωρίς άκρη
 Συνδετήρες για τ' ασύνδετα
Μια γόμα από σβησμένα λάθη
 Ένα κερί μισολιωμένο
Μεγάλος μεγεθυντικός φακός

Σπίρτα ένα παράσημο
 (Ισως του Λύσανδρου)
Μισό μολύβι
Μια πεντάρα
Βασίλειον της Ελλάδος
 (Έχει μια τρύπα
 Βλέπεις Την Ελλάδα;)
Ένας σελιδοδείκτης με μονόγραμμα
Μια άκουα μαρίνα
Από δαχτυλιδάκι παιδικό
Τέλος
Ένα μεταλλικό κουτί
Πράσινο στρογγυλό
(Κάποτε είχε μέντες για το βήχα
Πέρασε ο βήχας όλα πέρασαν
Τώρα φυλά για την αιωνιότητα κουμπιά
Ρούχων που δεν υπάρχουν)


ΚΡΕΒΑΤΟΚΑΜΑΡΑ

 Κρεβάτι

-Όμως εδώ είχα αφήσει το κρεβάτι μου
Κοιμήσεως της Θεοτόκου πρωτοτάξιδο
Πλησίστιο προς την Πλατεία Βικτωρίας
Ελπίδος βουλιαγμένο
Δεν είσαι εσύ
Τι έγιναν οι άνεμοι;
Τι είσαι;

-Το υποζύγιο που ήμουν πάντα Για τα μεγάλα φορτία της νύχτας

-Ούτε και τώρα σε αναγνωρίζω Τι έγιναν τα πόδια σου; Τι είσαι;
-Η δρύινη καταπακτή που ήμουν πάντα (Α ναι
θυμήθηκα το βάραθρο:

Φύλαξε τα παιδιά σου Να μη γεννηθούν Να μην πεθάνουν

Πρόσεξε Πρόσεξε


Πρόσεξε να μην ανασύρεις
Ψυχή ποτέ
Σάρκα

Μονάχα λέξεις
Απ' τα βαθιά κοιτάσματα ύλης προγόνων

Α ναι Θυμήθηκα

Οι πρόγονοι
Απ' τα μονά τους κρεβατάκια
 Έστελναν πάντα στη διπλή την κοίτη μου Μηνύματα)

















3 σχόλια: