Δευτέρα 28 Μαΐου 2018

Ζωή Καραπατάκη " κι ο κόσμος γινόταν κατοικήσιμος ..."


Πέρασα το τριήμερο του Αγ. Πνεύματος  συντροφιά με μια εξαιρετική,  καινούργια ποιητική συλλογή :

 Ο παίκτης και το παίγνιο, της Ζωής Καραπατάκη , από τις εκδόσεις Νησίδες. 







Η Ζωή Καραπατάκη είναι φιλόλογος και εργάζεται στη Μέση Εκπαίδευση. Κατάγεται από το Πλωμάρι Μυτιλήνης και μένει στην Αθήνα.



Ο  σύγχρονος άνθρωπος , ο παίκτης που νιώθει κυρίαρχος του παιχνιδιού , και το παίγνιο που είναι μεν  το παιχνίδι , αλλά είναι και το άθυρμα, είναι  εκείνος που βρίσκεται στην απόλυτη διάθεση κάποιου άλλου , εκείνος που έχει χάσει την αυτονομία του. Δηλαδή ο άνθρωπος  του σήμερα … 


Μια σπουδαία  ποιητική συλλογή,  που  με  γλώσσα  κρυπτική στα σημεία, αλλά μεστή και λειτουργική, ψηλαφεί την ανθρώπινη ύπαρξη σε βάθος ∙ την ανθρώπινη ύπαρξη που συναντάται  με  τοπόσημα του αντικειμενικού κόσμου,  με τη  φιλοσοφική σκέψη,  με την Ιστορία,  με το περιεχόμενο του εσωτερικού ανθρώπου πίσω από το κοινωνικό προσωπείο του.


Κάθε λέξη, κάθε ποίημα  , αναδομεί και διασώζει ό, τι νιώθουμε όλοι , αλλά ποτέ – ίσως- δεν ομολογήσαμε  :  τις σκέψεις , τις ανησυχίες  για έναν  κόσμο  διάτρητο και αποσαθρωμένο από την αδιαφορία και τον ατομικισμό .

Αίτημα αναπάντητο , για την ποιήτρια,  ο ηθικός επανεξοπλισμός της πολιτικής ζωής ,της δικής μας ζωής,  που βάλλεται από τη διαφθορά και την αδράνεια .


Τρώες 2016

Δούρειοι ίπποι οι πολιτικοί
Κανιβαλίζουν
Πάνω στο θυμωμένο κορμί
Μιας πολυτραυματισμένης χώρας
……………..
Καθόμαστε πάνω σε μια πληγή
Που δεν πιστεύουμε στη γιατρειά της
Και την κοιτάμε όπως
Οι τουρίστες τον κρατήρα ενός ηφαιστείου

Φλεγμαίνουσες ψυχές κι εμείς
Αποδιωγμένες απ’ την Ιστορία μας
Λιπαίνουμε με την κατήφειά μας
Τις προσδοκίες των εισβολέων


Και πίσω από την υποταγή,  ο φόβος. Ο φόβος που υποδουλώνει , που υποτάσσει. 



Ο φόβος 


Ο φόβος πάντα
Τη φωνή σου αλλάζει
Με ανέμου ριπές
Και με λάμψεις μετάλλου
Προσομοιάζει
Πιστεύεις πως έτσι
Πως μόνο έτσι η ζωή θα κυλάει
Στην άκρη να βάζεις
Στη λήθη να σπρώχνεις
Αυτό που πονάει
Στη νύχτα να πνίγεις
Τον καημό και το άλγος
Μην έρθει η μέρα
Και είσαι ένας άλλος

Μην έρθει η μέρα
 Κι  εσύ είσαι ένας άλλος



Αλλού τοπία της πατρικής γης  συμπορεύονται με την ανθρώπινη μοίρα και τ΄ όνειρο .

 Στο « Θερινό Ηλιοστάσιο» : 


Ολόγυρα οι ελιές σφιγμένες
Έσπρωχναν τις ρίζες τους
Βαθύτερα για νερό
…………………..
Ήξεραν
Μέσα στην κολυμπήθρα του ήλιου
Βρισκόμασταν όλοι
Εμείς οι άνθρωποι , τα δέντρα
Τα πουλιά, το χώμα , ο αέρας

Ο χρόνος πολλαπλασιαζόταν
 Μέσα μου
Και γινόμουν
Φως



Αλλού  συνομιλεί για την Ποίηση  με τον Ιρλανδό ποιητή William  Butler Yeats:



Τα λόγια όμως
 Ακονίζονται δύσκολα
Η αιχμηρότητά τους
Απαιτεί δεξιοτεχνία
Πάνω στο τιμόνι
Όπως και το πέρασμα
Του πλοίου
Ανάμεσα από δυο πέτρες
 Που είναι έτοιμες
Να κλείσουν




   Μιλά  και για  την ίδια τη φύση της ποίησης : 

  Με την Ποίηση  « ο κόσμος γινόταν  κατοικήσιμος» , αφού
 « το ποίημα έρχεται όταν είναι αργά για πράξεις ή μετάνοια
Έρχεται  σαν επανόρθωση
Έρχεται για να καλύψει
 το χώρο του βιωμένου κενού…»


Η Ζωή Καραπατάκη  με τον δικό της ποιητικό τρόπο, μας κάνει πιο εύκολα, τα αφόρητα κι όσα πληγώνουν τους ανθρώπους.      Γιατί  τα ποιήματά της μας θυμίζουν πως :

 «Κατά βάθος η ποίηση είναι μια ανθρώπινη καρδιά, φορτωμένη όλο τον κόσμο»


1 σχόλιο:

  1. ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
    Οι εκδόσεις ΤΟΠΟΣ σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλιου του Μιχάλη Κατσαρού ΜΕΙΖΟΝΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ, την Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2018,ωρα 8.00, στο POLIS ART CAFÉ, Πεσμαζόγλου 5 και Σταδίου, Τηλ.210-3245988
    _____________________________________________________________________
    Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 20 χρόνων από το θάνατο του ελευθεριακού ποιητή Μιχάλη Κατσαρού, οι εκδόσεις ΤΟΠΟΣ προχώρησαν στην έκδοση του βιβλίου «ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ, ΜΕΙΖΟΝΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ» .Το βιβλίο αυτό, σε επιμέλεια Άρη Μαραγκόπουλου, περιλαμβάνει όλο το έργο της πρώτης συγγραφικής περιόδου του ποιητή, δηλαδή τις συλλογές ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ, ΟΡΟΠΕΔΙΟ και ΚΑΤΑ ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΩΝ καθώς και για πρώτη φορά ΑΝΕΚΔΟΤΑ, ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΑ ΚΑΙ ΑΘΗΣΑΥΡΙΣΤΑ ποιήματα από την ίδια εποχή, δηλαδή από τα χρόνια της Απελευθέρωσης, των Δεκεμβριανών και των κατοπινών χρόνων, μέχρι και το 1957.
    Στο πρώτο μέρος του μπορεί ο αναγνώστης να διαβάσει ποιήματα διάσημα όπως τη Διαθήκη με το Αντισταθείτε και το «Ελευθερία Ανάπηρη πάλι σου τάζουν» ή το «Πάρτε μαζί σας νερό, το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία». Το δεύτερο μέρος του τόμου, έχει άγνωστα ποιήματα, με την ίδια θεματολογία αλλά και παλιότερα , των ηρωικών εποχών, όπως αυτό, γραμμένο για (κι επάνω στα ) οδοφράγματα των Δεκεμβριανών:
    Έφοδος
    Δέσαμε την καρδιά μας στο οδόφραγμα.
    Κι η σιωπή της νύχτας λαγοκοιμότανε.

    Μετρήσαμε τα δένδρα τ’ ασάλευτα
    στην ατέλειωτη λεωφόρο.

    Κι άχνιζεν η ανάσα μας προσμένοντας
    έσταζε το μολύβι απ’ την καρδιά μας
    κι ακούγαμε τελεύοντας τον ήχο του στην άσφαλτο.

    Κι όπου τα ξημερώματα λύθηκαν τ’ αγριοπούλια
    που προσμένανε το μήνυμα της έφοδος.

    Χτύπησαν τις φτερούγες αλαλάζοντας
    στη φωτεινή γραμμή χωρίς θάνατο

    Πήρανε την κορφή τ’ Ολύμπου την ασάλευτη
    και παίξανε στη μάχη το τραγούδι.

    Και προσπεράσαμε τα πεθαμένα δέντρα που δεν έγνεφαν

    Και προσπεράσαμε τα μολυβένια στρατιωτάκια
    π’ απορήσανε για τον άνεμο.

    Έσκαζε ο ήλιος στήνοντας το λάβαρό μας
    δύο τετράγωνα πιο μπρος από τα χτες...
    …………………………………………………………………………………
    Ή όπως αυτό, που το έγραψε σένα πακέτο από τσιγάρα αμέσως μετά την εκτέλεση του Μπελογιάννη και του Πλουμπίδη:


    Με το λάβαρό σου
    Με το λάβαρό σου
    το κοντάρι σπασμένο
    προσπαθείς ν’ ανεβείς τα σκαλιά.

    Τα πλήθη κάτω–
    κάτω από σε
    λουφασμένα στον ίσκιο
    ή καθισμένα αδιάφορα σε μια πέτρα
    σκύβουν όλο και σκύβουν
    κι άξαφνα ανάβουν οι πυρκαγιές
    –η δικιά σου φωτιά
    του ανθρώπου με το γαρίφαλο
    και του άλλου.

    Κι άξαφνα
    ακούγεται μια φωνή
    κι ύστερα πάλι σωπαίνουν
    κι εσύ στα σκαλιά
    εσύ τη σημαία κυματίζεις για λίγο.

    Μετά περνάνε καμιόνια
    αυτοκίνητα, υπηρεσιακά έγγραφα,
    πυροβολικό, στρατιώτες,
    περνάνε εργάτες που έχασαν
    το σαββατόβραδο
    κι άλλα σπουδαία.
    Σε περιμένω.

    Και αυτό, για τους μεγάλους «Ηγέτες» :

    Στην όρχηση
    Στους ήχους
    Στα κρουστά
    Πρώτος ο Μάγος Ισκαβάντι.
    Τέλειος εις όλα.
    Εις την φρουράν
    Εις το μαστίγιον
    Υψούτο με το τραχύ βλέμμα του
    Ως τίγρης πάνω από τα πλήθη του λαού Γιαμά – Σι – Εν.
    Παράδειγμα προς νέους
    Σε χίλιους αιώνας εις όλην την Ασίαν.

    Μόνον Που έπασχε από νόσον άγνωστον των οφθαλμών
    Κανείς όμως δεν το γνώριζεν

    Κι έτσι ευτυχούσε

    ΑπάντησηΔιαγραφή