Τελικά πάντα θα βρίσκεται ένα
φωτεινό μονοπάτι για να διαβεί η ελληνική σκέψη και ο ελληνικός πολιτισμός πόρτες κλειστές.
Στον μακρινό Καναδά ανοίχτηκε ένα τέτοιο μονοπάτι.
Εκεί έχει δημιουργηθεί το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών στο
Πανεπιστήμιο New Brunswick, στο Fredericton , με πρόεδρο την
Δρ.Μαρία Παπαϊωάννου.
Η εξαιρετική φιλόλογος Ελένη Καραβανίδου διδάσκει Ελληνική Λογοτεχνία και έχει καταφέρει να ξυπνήσει την αγάπη των Καναδών φοιτητών για τους Έλληνες λογοτέχνες.
Είχα την τιμή και την τύχη να προσκληθώ σε συζήτηση , διαδικτυακή, με τους
φοιτητές του τμήματος .Η αρχή έγινε με τον Παπαδιαμάντη ( κυρίως για τη "Φόνισσα" ) και ακολούθησε ο Σεφέρης.
Ήταν μια μοναδική εμπειρία. Τα παιδιά με γοήτευσαν με τη γνώση τους πάνω στην ελληνική
λογοτεχνία, την αγάπη τους γι αυτήν. Το μόνο δύσκολο κομμάτι ήταν η γλώσσα , αφού έπρεπε να μεσολαβεί μετάφραση
για να επικοινωνήσουμε .
Οι φοιτητές που θα δείτε εδώ είναι οι Jordan Gill, τριτοετής στις Πολιτικές Επιστήμες και Nathaniel Owen, τριτοετής στη Φιλολογία.
Οι φοιτητές που θα δείτε εδώ είναι οι Jordan Gill, τριτοετής στις Πολιτικές Επιστήμες και Nathaniel Owen, τριτοετής στη Φιλολογία.
Η δράση για τον Παπαδιαμάντη υπάρχει δημοσιευμένη
στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου .http://www.unb.ca/fredericton/arts/departments/classics/hellenic/activities.html
Εδώ σας δίνω
δυο βίντεο που μου έστειλε η κ.Καραβανίδου , ένα με αποσπάσματα της συζήτησης
και ένα με την παρουσίαση που έκαναν αργότερα τα παιδιά στο Πανεπιστήμιο
Το βίντεο με τα αποσπάσματα της συζήτησης , λόγω του μεγάλου του όγκου , δίνεται μέσω You Tube
Πολλά συγχαρητήρια αξίζουν σ΄όλους σας! Τα παιδιά αυτά να τα΄χουμε παράδειγμα στους δικούς μας μαθητές που συχνά αδιαφορούν για τη λογοτεχνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα υπάρχει και συνέχεια;
Ναι! 'Ηδη έχουμε κάνει μια ακόμη συνάντηση για τον Σεφέρη.Όταν θα το έχω στα χέρια μου θα το ανεβάσω.
ΔιαγραφήΠάντως στο πρόγραμμά τους υπάρχει και ο Ελύτης, η Δημουλά , ο Καβάφης κ.α
Οι συζητήσεις μας ήταν αυτές που ξύπνησαν το ενδιαφέρον των φοιτητών κι αυτό χάρις την Πολίνα. Οι φοιτητές ζήτησαν του χρόνου να διαβάσουμε ολόκληρο τον Ζορμπά, και η αίσθηση που αποκόμισαν από όλα τα μαθήματα είναι ότι παρότι βασανισμένος λαός, δεν ενδίδουμε ούτε στην απαισιοδοξία ούτε στη νοσηρότητα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πω εδώ ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα φέρνει σε επαφή τα παιδιά με λογοτεχνικά έργα και τους δίνει τον τρόπο να αναλύουν ένα κείμενο με τρόπο που θα ζήλευαν πολλοί. Πιστέψτε το! Εγώ το κατάλαβα διδάσκοντας στον Καναδά.
Πάντα τέτοια, Πολίνα! Πάντα, όταν προστίθεται η έξωθεν ματιά, το πράγμα παίρνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για μας, καθώς προσπαθούμε να κάνουμε κατανοητά και να μεταδώσουμε στοιχεία τόσο του έργου όσο και του πλαισίου του - τον εαυτό μας, τελικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζομαι θα τη χάρηκες πολύ την εμπειρία.
Libefel, θα είχε πολύ ενδιαφέρον, αν είχες το χρόνο και τη διάθεση να μας πεις δυο λόγια περισσότερα σχετικά μ' αυτό που αναφέρεις στην τελευταία σου παράγραφο.
Να είστε καλά.
Διονύση μου γειά! Πού χάθηκες; Μας έλειψες.
ΔιαγραφήΠράγματι ήταν ωραία εμπειρία αλλά θα ήταν καλύτερα αν μπορούσα να μιλήσω μαζί τους στα αγγλικά, το είπαν και τα παιδιά. Χάνονται πολλά με τη μετάφραση
Πολλά φιλιά
:-)
Ευχαρίστως, Διονύση. Παρότι οι μαθητές εδώ διδάσκονται λογοτεχνία, και μάλιστα ολόκληρα βιβλία,και κάνουν ακόμα Σαίξπηρ, τα προσεγγίζουν διαφορετικά. Από ότι έχω καταλάβει, στην προσπάθειά τους να κινητοποιήσουν τη νέα γενιά οι καθηγητές, προσπαθούν να εμπλέξουν τα παιδιά με δραστηριότητες όπως μετατροπή κειμένου (π.χ. σε κόμικ) ή δραματοποίηση. Όλα αυτά πολύ καλά, βεβαίως. Τα κάνουμε κι εμείς στην Ελλάδα τελευταία, κυρίως μέσω project. Όμως λείπει η ικανότητα ανάλυσης λογοτεχνικού κειμένου, που θεώρησα -κακώς- δεδομένη, όταν έκανα νεοελλληνική λογοτεχνία εδώ. Ενδεχομένως φοιτητές σύγχρονης φιλολογίας να την έχουν, αλλά δεν μου έχει τύχει ακόμα τέτοια περίπτωση, με αποτέλεσμα να έχω λόγο να χαίρομαι για τη διδασκαλία της Λογοτεχνίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπως γίνεται στη χώρα μας. Ελπίζω να απάντησα...
ΑπάντησηΔιαγραφή