Η ιστορία έξι αστροναυτών που περιφέρονται γύρω από τη Γη, με ταχύτητα 27.000 χλμ./ ώρα, λειτουργεί ως αφορμή για έναν υπέροχο στοχασμό πάνω στη ζωή, στην ευθραυστότητα του πλανήτη μας και στη βαθύτερη ενότητα της ανθρωπότητας. Το βλέμμα από το διάστημα αφαιρεί τα σύνορα, τις εθνικότητες, τις κοινωνικές διαφορές και αναδεικνύει τον άνθρωπο στην πιο καθαρή και ουσιαστική του μορφή: ως μέρος ενός ευάλωτου, πολύτιμου συνόλου.
Απόσπασμα:
" Ίσως ἡ φύση τῶν πραγμάτων νὰ εἶναι ἡ ἐπισφάλεια, ἡ ἀσταθὴς ισορροπία στὸ κεφάλι τῆς καρφίτσας τῆς ὕπαρξης, ἡ ἀποκέντρωση τοῦ ἑαυτοῦ μας
πόντο τὸν πόντο ὅπως
κάνουμε καὶ στὴ ζωή, καθὼς ἀρχίζουμε νὰ ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι αὐτὴ ἡ ἐκπληκτικὴ ἐξάπλωση
της μηδαμινότητάς μας εἶναι μιὰ θυελλώδης καὶ φουρτουνιασμένη προσφορὰ εἰρήνης.
Ὡς τότε, τι ἄλλο μποροῦμε νὰ κάνουμε, μέσα σ' αὐτὴ τὴ μοναχικὴ αἴσθηση ἐγκατάλειψης,
ἀπ᾿ τὸ νὰ ἀτενίζουμε τὸν ἑαυτό μας; Νὰ ἐξετάζουμε τὸν ἑαυτό μας σὲ ἀτελείωτες
κρίσεις περισπαστικῆς σαγήνης, νὰ ἐρωτευόμαστε καὶ νὰ μισοῦμε τὸν ἑαυτό μας, νὰ
τὸν κάνουμε θέατρο, μύθο καὶ λατρεία. Γιατὶ τί ἄλλο ὑπάρχει; Νὰ ἀριστεύουμε σὲ
τεχνολογία, γνώση καὶ διανόηση, νὰ τρωγόμαστε ἀπὸ πόθο γιὰ πραγμάτωση ποὺ μένει
πάντα ἀνικανοποίητος· νὰ κοιτᾶμε τὸ κενό (ποὺ ἀκόμα δὲν ἀπαντᾶ) καὶ νὰ
κατασκευάζουμε διαστημόπλοια ἔτσι κι ἀλλιῶς, νὰ κάνουμε ἀμέτρητους κύκλους γύρω
ἀπὸ τὸν μοναχικό πλανήτη μας καὶ μερικὲς ἐξορμήσεις στὸ μοναχικό μας φεγγάρι
και σκέψεις σαν αυτές μέσα στο αβαρές σάστισμά μας και το συνεχές δέος
μας" .
Gutenberg, 2025
